เที่ยวใกล้บ้านไปกับรถซื้อแกง

สวัสดีครับ ยังไม่ตายครับ แต่ขี้เกียจ เปิดมาง่ายๆ รอบนี้เราจะไปเที่ยวใกล้ๆบ้านที่……..จุดชมวิวปางสีดา

ยานพาหนะที่ใช้ในวันนี้คือรถซื้อแกง Suzuki GD 110 HU

เริ่มต้นจากเช้ามาไปตัดหน่อไม้ครับ อ้าว……ตามนั้นล่ะครับ ตัดหน่อไม้เสร็จก็อยู่ว่างๆ ลูบๆคลำๆรถแล้วก็จัดการเตรียมข้าวของนิดหน่อย เพราะจะไปแบบออกสาย เย็น(บางทีก็ค่ำ)กลับ

จุดเริ่มต้นของผม สะพานแห่งหนึ่ง ณ อ.เขาฉกรรจ์ เขาสามหน่วยที่เห็นลิบๆอยู่โน่นนนนนน นั่นล่ะครับ การไปปางสีดานั้นไม่ยาก พอมาถึงตัวจังหวัดแล้วป้ายบอกทางเยอะมาก ผมเลือกเส้นทางตรงสามแยกซึ่งโคตรพ่อโคตรแม่อ้อมโลกครับ แต่ก็ต้องลองไปสักครั้ง ให้สมกับเป็นคนพื้นที่ ไม่งั้นเสียเหลี่ยมลูกป่าไผ่หมด

การจะขึ้นไปจุดชมวิวนั้น เริ่มแรกจ่ายค่าเข้าอุทยานก่อน มอไซค์ 20฿ คน 40฿ (ไปคนเดียวครับ) ถ้ารถคุณเสียงท่อไม่ดัง คุณจะได้รับคำชมเชยจากเจ้าหน้าที่หนึ่งกระบุงใหญ่ๆจากหน้าด่านแรก ตัวน้ำตกใกล้สุดครับ 1 กิโลเมตรกว่าๆก็ถึงละ ถนนอยู่ในสภาพดีมาก ส่วนจุดชมวิวต้องบุกบั่นเข้าไปอีก 25 กิโลเมตร ขับรถเลยตัวน้ำตกไปอีกพักหนึ่งจะถึงด่านที่สอง ด่านนี้ให้ลงชื่อสำหรับคนที่จะเข้าไปภายในตัวอุทยานเพราะถ้าเกิดเราเป็นอะไรไปจะได้ตรวจสอบง่ายๆหน่อย ใส่ลงไปครับ ชื่อ นามสกุล เบอร์โทร ทะเบียนรถ เวลาที่เข้า นี่ดีนะพี่เค้าไม่ขีดช่องเบอร์ติดต่อญาติด้วย 😛

จัดการอะไรเสร็จสรรพ ขี่รถมาอีกสักพัก เห็นทางลูกรังแดงๆ…….ได้เวลาสนุกแล้วครับ ปล. อย่าเร็วมาก มีหลุมกรวดลอยดักเป็นระยะ ถ้าไม่ชำนาญอาจมีล้มกลิ้งได้

ถ้าเห็นไม้หลักแดงขาว ลดความเร็วด้วยครับ ถนนพังหลายจุดเหมือนกัน แต่ผมไม่ค่อยจอดถ่ายรูปหรอก เวลาอยู่บนทางฝุ่นแล้ว ใจผมมันเคลิบเคลิ้มล่องลอย แฮ่ๆ โดยรวมแล้ว ถนนค่อนข้างดีครับ ลุยน้ำเป็นบางจุด แต่ไม่มีหล่มขนาดต้องชักลากแต่อย่างใด

ลานกางเต็นท์…….ข้ามไปครับ ที่นี่ไม่มีใคร สงสัยคนดูแลจะไปข้างนอก เลยไม่ได้สอบถามอันใด จากตรงนี้ อีก 5 กิโลเมตรก็ถึงจุดหมาย

ถึงแล้ววววววววววววววว จากด่านที่สองถึงจุดชมวิว ใช้เวลาไป 45 นาที ความเร็วเฉลี่ย 50 กิโลเมตรต่อชั่วโมง อย่าซิ่ง อย่าห้าว จุดลับตาเยอะ เกรงใจสัตว์ป่าด้วย

ไม่มีรูปวิวนะ เอารูปของกินไปแทน หนมปังหนึ่งชิ้น น้ำดื่มกรอกมาจากโอ่งที่บ้าน ทริปนี้น้ำมันพี่ชายเติมไว้เต็มถัง ถือว่าฟรี ขากลับเจออัลมีร่าคลานขึ้นมาดุ่ยๆ

จริงๆเรื่องเที่ยวนี่เรื่องรอง เรื่องหลักคือเอารถมารันอิน ขนาดทางลาดยางผมยังต้องอดใจไว้ ใช้ความเร็วไม่เกิน 60 กิโลเมตรต่อชั่วโมงเลยนะคุณ ปวดตูดชิกหัย

งั้นเรามาดูข้อดีของรถกัน : คาร์บูฯดูแลง่าย ประหยัดในระดับหนึ่ง ท่านั่งสบาย แต่นั่งนานแล้วปวดตูดเหมือนรถอื่นๆทั่วไป อย่าไปซีเรียส ยืนขี่บ้างก็ได้ ระบบรับแรงสะเทือนจ๊าบกล้วย สมกับคำโม้ว่าทดสอบด้วยมาตรฐานเดียวกับฮายาบูสะ เบรคหน้าหลังเป็นดรัมเบรคที่ทำงานได้ใกล้เคียงกับดิสค์เบรคมากถึงมากที่สุด เอาเป็นว่าทำให้เราแปลกใจได้ละกัน อ้อ มีตะแกรงท้ายด้วย พอได้มัดข้าวมัดของ จะให้ดีต้องโดนกล่องซักใบ

ข้อเสีย :

ข้อเสียที่ผมเจอมานะครับ

1. ไฟบอกเกียร์และไฟสัญลักษณ์มืดมาก น่าจะให้ที่ครอบหน้าปัทม์แบบใสเหมือนชาวบ้านเค้า

2. ยางและบังโคลนหาความสามัคคีกันไม่ได้เลย ดีดกระจุยกระจาย ไดสตาร์ทนี่กลายเป็นแท่นรับโคลน

3. แค่ขี่ลุยพงหญ้าเปียกน้ำค้าง ยางพักเท้าคนขี่ก็พร้อมดีดตัวหนีเราได้ทุกเมื่อ ถ้าวิธีบ้านๆก็เข็มขัดสแตนเลสรัด ไม่ก็หาพักเท้าแต่งแบบอลูมาใส่แล้วขันน็อตย้ำซะ

4. คนเท้าใหญ่ อาจมีปัญหาส้นเท้าติดคันถอนเกียร์บ้าง ทำให้การถอนเกียร์ไม่ราบรื่นเท่าที่ควร อันนี้แก้โดยการตัดคันถอนเกียร์ทิ้ง หรือไม่ก็ไปเอาของ MSX มาใส่ จากนั้นถอนเกียร์ด้วยวิธีการงัดขึ้นแทน โดยส่วนตัวแล้วผมว่ามันสนุกมาก

5. กล่องเครื่องมือเล็กจัง ซุกตังค์ซุกเอกสารแทบไม่ได้เลย

6. ไม่มีสวิทช์ปิดไฟหน้า เรื่องนี้ผมเสียใจมาก

7. ก็อกน้ำมันเก็บงานมาไม่ดีเอาซะเลย เหลี่ยมตัวบิดคมมาก ไม่นิ่มนวลชวนสัมผัสเหมือนรถรุ่นเก่าๆ เรื่องกรองเบนซินมีหรือไม่มีอันนี้ผมไม่สนใจ ใส่เองได้

8. บ้านนอกแบบผม หลอดไฟหน้าหายากจัง สงสัยต้องเข้าไปซื้อที่ตัวอำเภอ

9. สวิทช์ไฟเลี้ยวกดยากนิดนึง ใช้ๆไปจะหาจังหวะได้เอง แต่ถ้าทำเป็นสวิทช์สี่เหลี่ยม แล้วมีรอยบุ๋มตรงกลางจะกดง่ายกว่า ใครเห็นใครก็รัก แต่มันไม่คลาสสิค

10. ระบบล็อคคอ ซ้ายอย่างเดียวเลยลูกพี่ ซึ่งบางทีผมก็อยากล็อคทางขวาบ้างง่ะ ไม่เข้าใจศิลปินเอาซะเลย

…………………………….

บางข้อก็อาจเหมือนเหตุผลปัญญาอ่อน แต่ก็นานาจิตตังนะครับ คนเรารัก-ชอบบ่เหมือนกัน

หมดละ จบนะ จุ๊บๆ